Waar is mijn vermoeidheid gebleven? Waarom word ik elke ochtend om half zes wakker en heb ik gelijk zin om in beweging te komen? Ondanks mijn ongezonde eetpatroon en mijn dagelijkse wijntje. Ondanks het overslaan van mijn yoga nidra sessies en slaapjes tussen de middag? En ondanks dat onze puberdochter elke nacht wat later terugkwam. Dit zorgde voor niet al te beste nachtrust. Desalniettemin, ik bruis en voel me fit en levendig, alsof er een sluier van me is afgetild.
Vakantie in een natuurlijke omgeving
Afgelopen week verbleven wij in het prachtige gebied van de Gorges du Verdon in zuid Frankrijk.
Ondanks dat we op een grote, toeristische camping stonden, voelde deze plek, door de enorme hoeveelheid bomen, struiken en gras toch alsof we midden in de natuur stonden met ons kleine caravannetje. Het continue geluid van de rivier de Verdon, die langs de camping stroomde, hielp daar zeker ook aan mee.
Ochtendwandelingen
Doordat we onze hond mee hadden genomen op vakantie en de temperatuur overdag opliep tot een graadje of 35 was het belangrijk dat we op tijd opstonden om een eind met haar te gaan wandelen. Zo kon ze de rest van de dag lekker in de schaduw blijven en hoefde ze zich niet meer in te spannen.
Door de rivier, de bomen en de hoogte koelde het ‘s nachts goed af en waren de zonnige ochtenden heerlijk om te wandelen.
Zo kwam het dat we meestal voordat de camping ontwaakte al op pad gingen op onze barefoot schoenen. We liepen op de bonnefooi van de camping af op zoek naar mooie wandelroutes, die ons elke keer weer tot grote hoogten brachten.
Interne motivatie
Bijzonder hoe snel je lichaam zich aanpast. De eerste keren ging mijn hart door het klimmen flink tekeer en liep ik als een hijgend hert de steile rotspaadjes op. Maar al gauw merkte ik dat het makkelijker ging en doordat de beloning van de geweldige vergezichten en het uitzicht over de vallei ons steeds nog een stukje hoger lokte, bleven we onze wandelingen onbewust uitbreiden.
We liepen ‘s ochtends altijd op een nuchtere maag en namen alleen water voor onszelf en de hond mee. Terug op de camping of bij de lokale boulangerie haalden we dan wat croissants voor het ontbijt en wachtten we tot er leven in de tent van dochterlief kwam.
Verbinden met de natuur
Ik liep dan vaak eerst nog even naar de rivier om daar een stukje door het ijskoude water te waden, naar een grote verlaten steen bij de oever. Ik legde mijn spulletjes daar neer, dipte mijn warme lijf in de snelle stroming en ging dan een tijdje op de steen zitten mijmeren, mediteren en schrijven.
Het was daar zo rustig. Er waren meestal geen mensen zo ver van de camping vandaan en de natuur was daarom juist zo alom aanwezig. Allerlei vlinders en andere insecten vlogen af en aan op de bloemenstruiken die mij omringden. Vogels scheerden over het water en aan de overkant van de rivier was de kant zo steil dat daar allee kleine diertjes en de sterkste struiken zich konden handhaven. Het water stroomde onafgebroken over de keien, deze polijstend en prachtige watervalletjes creërend.
Als ik daar zo zat voelde ik me zo kalm, zo verbonden met de natuur, ik merkte dat mijn hartslag en ademhaling net als mijn gedachten heel rustig waren. Ik leek helderder, alsof alles daar duidelijker was. Ik zou daar uren kunnen zitten zonder me te vervelen, gewoon alleen maar ‘zijn’.
Grounding
Ik droeg geen waterschoentjes, dus moest ik heel bewust lopen door het snelstromende water, over de ronde keitjes. Door dat bewuste lopen en voelen waar ik mijn voeten kon neerzetten merkte ik dat ik mijn lijf heel anders gebruikte dan wanneer je gewoon op straat loopt. Hierdoor herstelde ik snel van de inspanning van de beklimming eerder op de ochtend.
Als tijd geen rol speelt
De middag bestond uit een beetje lezen, nog even met de hond naar het water of een fietstochtje naar het dorpje op de vouwfiets die we mee hadden genomen.
Ik blijk dus nog gewoon prima zonder ondersteuning te kunnen fietsen (dat had ik na de intrede van de elektrische fiets tijdens de chemokuren niet meer gedaan, schaam schaam). Ook in dit heuvelachtige gebied was dit geen enkel probleem en ik bedacht me dat het vooral de tijd is die ontbreekt in het ‘normale leven’ thuis.
Als ik alle tijd heb, zoals op vakantie, is het prima om wat langzamer te gaan, maar als er nog zoveel taken liggen te wachten en ik wil toch de auto laten staan, dan is die elektrische fiets snel gepakt. Helaas laat ook ik me snel verleiden voor de kortere stukjes en zo merkte ik dat mijn conditie nog altijd niet op het oude niveau was.
Nu we hier op vakantie, in deze ‘wilde’ natuur waren en dus alle tijd hadden, merkte ik dat mijn conditie met de dag verbeterde.
Bizar hoe snel dat dus gaat als je geest niet zoveel energie verbruikt en je lijf die energie mag gebruiken om zichzelf weer op te bouwen 🤍
Te veel comfort
We zijn zo gewend aan alle comfort dat we ons lijf veel te weinig prikkelen en ons denken slurpt zoveel van onze energie, dat er aan het einde van de rit nog maar weinig overblijft.
Daarbij helpt al het kunstlicht, de airco of verwarming en alle gladgestreken wegen ook niet mee aan het optimaal laten functioneren van ons lichaam.
Maar… Het goede nieuws is dat we dus zo flexibel zijn dat we dit ook weer kunnen omdraaien. In nog geen twee weken (waarvan ook nog heel wat uurtjes, in totaal denk ik 5 dagen, zittend in de auto) heb ik gemerkt dat ik fitter, sterker, helderder en vrolijker ben geworden. En dan heb ik, zoals ik mijn verhaal begon, ook nog een aantal van mijn goede gewoontes overboort gegooid deze vakantie.
Dus puur door rust, tijd en de prikkelende omgeving van de natuur -eigenlijk dus door me te verbinden met mijn innerlijke natuur- kreeg mijn lichaam weer de kans om te herstellen en zichzelf op te bouwen.
En nu volhouden….
Uiteraard weet ik dat we allemaal na de vakantie roepen dat we dit gevoel willen vasthouden en dat dit over het algemeen heel snel weer weg is. Op het moment dat ik dit schrijf ben ik nog onderweg naar huis, dus mijn uitdaging moet nog beginnen, maar dit gevoel smaakt wel echt naar meer.
Doordat ik de afgelopen twee jaar zoveel bewuster van de verschillen in mijn energie ben geweest ben ik nu ook nog meer gemotiveerd om mijn energie goed te krijgen en te houden.
Ik zal proberen jullie op de hoogte te houden van mijn pogingen om mijn geest te blijven kalmeren en mijn lichaam te prikkelen de komende tijd. Met alle tools die ik in onze comfortabele omgeving ter beschikking heb. Hopelijk met als resultaat dat dit gevoel binnen bereik blijft.
Het zal geen constant stijgende lijn zijn en dat hoeft ook niet. Zolang ik maar verbonden blijf met mijn innerlijke wijsheid en mijn eigen natuur, denk ik dat ik een goede kans maak.
Liefs vanmei🌸