Barefoot, de term klinkt vrij hip, zoals alles dat tegenwoordig nieuw is Engels uitgesproken moet worden (oh my, wat klink ik nu oud!). Eigenlijk is blootsvoets lopen natuurlijk ouder dan de uitvinding van de schoenen. Niks hips aan dus, maar toch nog best bijzonder heb ik gemerkt als ik erover begin. Mensen denken dan vaak gelijk aan de schoenen en sokken met afzonderlijke teentjes, maar die heb ik nou precies niet. Wat dan wel en waarom? Dat zal ik vertellen…
Het is inmiddels dik een jaar geleden dat ik echt bewust aan de slag ben gegaan met de overgang naar barefoot schoenen. Dat klinkt inderdaad tegenstrijdig, blootvoets mèt schoenen? Ja, het liefst loop ik helemaal zonder schoenen, maar dat is in onze maatschappij en klimaat niet altijd mogelijk of gewenst, dus dan is het fijn dat daar iets op bedacht is.
Hoe het begon
Laat ik bij het begin beginnen. Als kind liep ik altijd graag op blote voeten en mijn moeder vertelt nog altijd dat ze het zo bijzonder vond hoe ik dagenlang op mijn simpele slippertjes buiten kon lopen en rennen en spelen. Aan de andere kant weet ik nog dat ik altijd van die ‘goede’ schoenen kreeg waarvoor we naar een speciale winkel gingen, omdat ik van die smalle voeten had. Die schoenen moesten natuurlijk wel goede steun geven.
Van de jaren daarna kan ik me vooral herinneren dat ik altijd blaren had bij nieuwe schoenen en dat ik vaak door mijn enkel ging. Ik ben wat hypermobiel, dus dat was logisch. Het deed ook geen pijn, ik verzwikte niks, maar viel daardoor wel vaak bijna. Vooral als ik op hakken liep. Iets dat ik ook nooit echt elegant heb leren doen.
Als volwassene wandelende ik graag, maar wel altijd op stevige bergschoenen, want die ondersteuning had ik wel nodig..
Klachten, zooltjes of training?
Tot ik twee jaar geleden allerlei klachtjes kreeg, achillespeesklachten, een zere enkel en een venijnig zere teen. Die teen zat altijd al een beetje in de verdrukking onder haar buurvrouw, maar daar had ik behalve met het lakken van mijn teennagels, eerder nooit last van. Tot nu toe… Zou het dan toch tijd worden voor zooltjes? Ik word tenslotte toch een jaartje ouder….?
Het idee stond me zo tegen! Ik hou gewoon niet van allerlei lapmiddelen zonder de oorzaak te weten of aan te pakken. Daardoor ging ik op zoek naar alternatieven en ik stuitte op Instagram op “The Foot Collective. Een platform voor niet alleen barefoot lopen, barefoot shoes, maar ook trainingsmethoden om je voeten weer sterker te maken.
Het befaamde tennisballetje onder de voet kent bijna iedereen wel, maar dit ging veel verder met een ‘balansbeam’ die zo smal is dat je tenen echt weer als grijpers mee moeten gaan doen, ‘toe spreaders’ om je tenen weer in hun natuurlijke stand terug te brengen en nog veel meer.
Ja, hier werd ik enthousiast van!
Aan de slag!
Ik bestelde balletjes en toe spreaders, liet manlief een beam maken van een oude trapleuning en kocht ook een paar Skinners, een soort sokken met waterdichte zool die je voeten ook gelijk beschermt tegen bijvoorbeeld glas, maar zonder enige vorm van steun of demping.
Ik ging aan de slag en de balletjes en beam vond ik gelijk geweldig! Ze gaven mijn voeten zoveel bewegingsvrijheid en uitdaging dat ik het gevoel had met de dag sterker te worden.
Doorzetten
De Skinners waren in het begin een beproeving! Onze voeten zijn absoluut niet meer gewend om zonder demping op asfalt en stenen te lopen. Mijn hielen konden dat absoluut niet aan. Het vetkussentje onder mijn hiel was totaal verdwenen door alle comfortabele goede schoenen en ik kon alleen maar op mijn voorvoeten lopen. Daarbij kwam dat ik dit lumineuze idee in november opvatte. Het is dan best koud om zonder geïsoleerde schoenen rond te lopen en eerlijk gezegd, het zag er ook best raar uit…
Dit resulteerde erin dat ik eerst alleen de late, korte rondjes met de hond op deze sokken deed. In het donker, zodat niemand me zag en het eerste stukje over asfalt dribbelend op mijn voorvoeten en daarna voorzichtig tastend over de zachtere dijk verder. Op mijn hoede voor scherpe takken of harde stenen waar je je tenen naar aan kunt stoten. Dat merkte ik namelijk ook al snel, alle bescherming is weg.
De eerste barefoot schoenen
De vrijheid van mijn tenen en de activiteit in mijn voeten voelde echter zo bevrijdend en stimulerend en al snel ging het me tegen staan mijn voeten weer in mijn oude, stugge, smalle schoenen te wurmen wanneer ik naar mijn werk ging. Dus kwamen daar de eerste barefoot schoenen.
Schoenen die er met een beetje fantasie uitzien als gewone sneakers of laarsjes, maar dan met een super flexibele zool, zonder hakverhoging en met alle ruimte voor mijn steeds breder uitwaaierende tenen.
Mijn klachten verdwenen als sneeuw voor de zon!
Tot het echt te koud en te nat werd om met mijn ‘sokken’ over de dijk te wandelen. Mijn nieuwe nette barefoot schoenen wilde ik netjes houden, dus trok ik om te wandelen mijn goede stevige bergschoenen en warme winterlaarzen weer aan.
Acuut kreeg ik weer klachten en pijntjes. Dus in de lente kon ik niet wachten tot de vorst uit de grond verdwenen was en ik weer barefoot kon wandelen.
In de zomer was ik zo sterk geworden dat ook de langere wandelingen op mijn sokken kon afleggen. Ik ging nooit meer door mijn enkel en merkte dat ik ook anders, actiever liep in de rest van mijn lijf.
Het is even doorzetten, maar wat een weldaad is het voor je hele lijf wanneer je de fundering, die je voeten zijn, weer bevrijdt van alle beperkingen en onnodige ondersteuning die onze moderne schoenen ze geven. Het is hetzelfde als wanneer je je hele leven in een korset hebt gelopen en dat uitdoet. In het begin is het onwennig en moeilijk, maar het heeft mij echt zoveel kracht en stabiliteit opgeleverd!!
Wandelwol
Tijdens mijn chemo kuren kreeg ik helaas behoorlijke pijn aan mijn voeten en vreesde dat ik toch weer aan de schoenen met demping moest gaan geloven, maar gelukkig had ik een toffe verpleegkundige die me op Wandelwol wees. Zuivere schapenwol die je in je sokken doet op plekken die wat demping kunnen gebruiken en dat werkte wonderwel! De pijn verdween en ik kon lekker op mijn eigen minimalistische schoenen blijven lopen.
Nooit meer anders
Voor deze winter heb ik ook de met schapenvacht gevoerde en de waterdichte ‘outdoor’ variant aangeschaft, want mijn bergschoenen en winterlaarzen heb ik aan de wilgen gehangen. Voor mij geen opgesloten tenen en gepamperde voetspiertjes meer, maar voeten zoals ze bedoeld zijn. Een stevig fundament dat me grondt en vertelt waar ik sta, letterlijk en figuurlijk!.
De belangrijkste tip als je het ook wilt proberen, gooi niet gelijk al je oude schoenen weg! Het duurt echt even voordat je de voordelen gaat voelen, maar dan wil je ook nooit meer terug!