Tip vanmei, Infraroodsauna II


Vandaag het vervolg op mijn vorige blog waar ik eindigde met mijn verslag van de vruchteloze rit om onze veel te grote sauna op te halen. En waar wij totaal gedesillusioneerd en kletsnat geregend naar huis reden, met een piepklein stukje sauna in het karretje achter onze auto.
We hebben op de terugweg vrienden gebeld om de volgende ochtend de paardentrailer te kunnen lenen, hebben thuis de stukjes sauna uitgeladen en zijn zonder veel te zeggen naar bed gegaan.

Deceptie als breekijzer voor emoties
De volgende ochtend, ik lag nog in bed, kwam mijn man helemaal verslagen naar me toe. Hij was al uren wakker en overzag het allemaal niet meer. Hoe kregen we die sauna ooit thuis en daarna naar boven? Waar moest dat gevaarte in vredesnaam komen te staan? En dan moesten we ook nog gaan kamperen terwijl het nog steeds van dat vreselijke rotweer was!
Ik zei: “Volgens mij gaat dit niet over de sauna en kamperen, of wel….?  Natuurlijk overzie je dit niet, de periode die ons te wachten staat. Ik ook niet en dat hoeft ook niet. We pakken het met de sauna net zo aan als met de kanker. We zagen het in stukjes en doen het stapje voor stapje, één ding tegelijk. Dan zal je zien dat we straks, in the end, een heerlijke sauna op zolder hebben en een geslaagd behandeltraject. We hoeven het einde nog niet helder te hebben, dat komt gaandeweg vanzelf.”

Soms zijn de eigenlijke angsten of zorgen te groot om onder ogen te zien, maar kan een symbolisch vergelijkbare situatie geweldig helpen om inzichtelijk te maken waar je op vast loopt . Zo werkte dat ook in deze situatie en was de sauna nu al zijn investering in tijd en geld waard 😉

Deel II
We hebben onze vrienden gebeld dat we het niet zagen zitten om te gaan kamperen. Hebben de caravan terug gebracht naar de stalling, de paardentrailer opgehaald en zijn weer op pad gegaan voor de tweede poging om de cabine mee naar huis te brengen. Onderweg hebben we mijn schoonvader gebeld, een man die erg handig is en altijd een oplossing kan bedenken voor bouw- en timmerkundige problemen. Hij beloofde een week later te komen helpen om de te grote panelen naar boven te krijgen en dan de sauna weer tot één geheel te maken. De zon brak door en zo werd ons gemoed ook een stuk lichter terwijl we weer een uur naar de resten van de sauna terug reden.

Binnen no time hadden we resterende panelen ingeladen en thuisgebracht. Eenmaal thuis bleek het grootste paneel op de begane grond te moeten blijven, kwamen er twee niet verder dan de eerste verdieping en kon de rest wel in één keer door naar zolder.
Een week later kwam mijn schoonvader en die heeft het grootste paneel doormidden gezaagd, zonder de bedrading te beschadigen, een waar kunstwerkje! En door zijn getrainde timmermansoog bleken de twee panelen van de eerste verdieping zonder schade toch nog een verdieping hoger gebracht te kunnen worden. En zo stond er gewoon een complete en werkende infraroodsauna op zolder toen ik die middag terugkwam van mijn hondentraining!
Het enige nadeel was dat de stoppen eruit vlogen zodra de lampen aangezet werden. We moesten dus ook nog even een afspraakje maken met een elektricien.
Wat een operatie! Nou maar hopen dat ik hem veel zou gaan gebruiken en dat ie zou doen wat me beloofd was. Ik overlegde met de oncoloog en deze erkende het hitteverhaal en vulde aan dat tumoren ook met hyperthermie (hitte therapie) bestreden werden en zag dus geen belemmering. Ze kon overigens niks zeggen over positieve effecten, maar die ging ik dan maar zelf testen.

In gebruik
De sauna werd een vast ritueel van mijn herstel tussen de kuren in. De eerste dagen ging ik er bewust niet in. Ik kon dan de hitte niet zo goed hebben en het leek me bij de tweede fase van de kuren ook wat tegenstrijdig, in combinatie met de koudetherapie die ik dan tijdens die kuren kreeg om neuropathie te voorkomen. Maar zodra de eerste dagen voorbij waren ging ik zo vaak als ik kon even in de sauna zitten. Toch regelmatig zo’n drie keer per week. Ik ontwikkelde een ritueel waar ik eerst even zat op te warmen, dan lekker ging liggen om te ontspannen (toch fijn dat ie zo groot is) en als laatste nog even met de locatie van de tumor recht voor de lamp ging zitten voor mijn eigen hyperthermie behandeling.

Resultaat
Ik heb natuurlijk geen vergelijkend onderzoek, dus weet niet hoe het zou zijn geweest als ik het niet had gedaan, maar mijn bloedwaarden zijn de hele periode van de 5 maanden chemo keurig ruim voldoende gebleven. Ik ben in al die tijd één keer verkouden geweest en mijn tumor was niet meer voelbaar of zichtbaar op de pet scan. Of dat nou allemaal te wijten is aan of op zijn minst beïnvloed is door de infrarood straling of niet, ik ben er blij mee!!
Tijdens het opbouwen van mijn conditie en energie na het beëindigen van de kuren ging ik uiteraard regelmatig over mijn grenzen, wanneer ik bijvoorbeeld iets te fanatiek in de tuin bezig geweest was en dan bood de sauna ook weer uitkomst. Voor de warme lampen kwamen mijn zere spieren weer wat tot rust en ik herstelde supersnel van mijn spierpijnen.
Ook als ik erg moe ben of een verkoudheidje voel opkomen duik ik gauw mijn cabine en daarna mijn bedje in en dan sta ik als ‘herboren’ weer op, nou ja so to speak. Ik ben dus zo blij dat we doorgezet hebben, ook al leek het een onoverkoombare drempel om hem thuis en op zolder te krijgen.

En inmiddels zijn we, net als met het sauna project, ook in het hele behandeltraject alweer dik over de helft door gewoon stapje voor stapje door te gaan. En ga ik ervan uit dat we er uiteindelijk met een net zo tevreden gevoel op terug zullen kijken, zo van; “Dat hebben we toch mooi maar even gefikst met elkaar. Wat een goed team zijn wij!”

Liefs vanmei