Wanneer mijn interesse voor gezond leven precies is begonnen weet ik niet meer. Als puber heb ik in ieder geval een behoorlijke suikerverslaving ontwikkeld, ik herinner me de zakken met mini marsjes voor de buis met As the world turns nog levendig! Daarbij begon ik in die tijd met roken, dus daar zal het zeker niet geweest zijn. Ook in de jaren als jong volwassene was ik er niet zo druk mee, hooguit met slank zijn, maar daar paste we niet de meest gezonde technieken voor toe… Het was bij ons thuis niet zo’n ding. We aten wel vaak groente omdat mijn moeder dat lekker vond, maar mijn vader was echt een enorme snoepkont en Bourgondiër, matig stond niet in zijn woordenboek!
Ik denk dus dat het besef pas een beetje kwam met de het zelf krijgen van kinderen. Het eten van de mini’s werd vers gemaakt en daardoor gingen we zelf ook minder zout en minder bewerkt eten.
Ondertussen merkte ik wel aan mijn lijf dat het brood en dergelijke niet zo heel erg meer kon waarderen, dus daar ben ik op een gegeven moment mee gestopt. Behalve in gezellige weekenden met uitgebreide ontbijttafels, maar dat voelde ik daarna dan ook gelijk.
Langzaamaan werd ik wel steeds zelfbewuster en luisterde ik beter naar mijn lichaam en naar de signalen die het me gaf over wat wel en niet goed voor me was. In de praktijk was ik dan ook vaak verbaasd over hoe weinig voeling mijn patiënten soms met hun eigen lichaam hadden. Hoe slecht ze er naar konden luisteren, of het gewoon niet deden.
De grootste ommekeer bij mij kwam tijdens de eerste heftige maanden van corona. Achteraf ben ik nog steeds verbaasd over mijn standvastigheid en duidelijke mening. Waar ik meestal behoorlijk meegaand was en heel graag sociaal geaccepteerd gedrag vertoonde was daar nu ineens geen sprake meer van. No way dat ik die vaccinatie zou nemen en ik zou wel eens bewijzen dat ik daarmee geen gevaar vormde voor mezelf of wie dan ook.
Dat gezegd hebbende vond ik wel dat ik ook echt een soort van moest kunnen bewijzen dat ik gezond was, dus ik liet een zeer uitgebreide particuliere bloedtest doen. Daar kwam zoals ik al verwachtte weinig bijzonders aan het licht, maar door het uitgebreide nagesprek leerde ik er wel het een en ander van. Ondertussen begonnen we met een moestuin voor onbewerkte groente, ik knutselde de meest ingenieuze salades in elkaar voor de lunch.
Ik had al een hond waarmee ik veel wandelde en nu kwam er ook nog een paard bij, in de Glind waar ik bijna dagelijks naartoe fietste. Onderweg op de fiets luisterde ik de podcasts van Oersterk, een platform voor leefstijlgeneeskunde, waar ik heel veel heb geleerd over leefstijl als preventie en medicijn. Echt een aanrader voor iedereen die meer wil weten over dit onderwerp!
Ik paste mijn ochtendroutine aan (5:30u op, uit het raam hangen om een paar keer diep te ademen, veel water drinken, yoga, meditatie, koud afdouchen en dan pas naar buiten met de hond)
We gingen meer groente en minder koolhydraten eten en ik versloeg mijn suikerverslaving. In die tijd merkte ik dat ik per maand steeds sterker en fitter werd, wat een heerlijk gevoel!!
(Nu ik dit op schrijf merk ik dat ik niet kan wachten tot mijn chemokuren achter de rug zijn en ik mijn conditie weer kan gaan opbouwen. Het gaat nu naar omstandigheden natuurlijk hartstikke goed, maar je levert uiteraard in en dat gevoel van fitter worden wil ik heel graag weer terug….)
Ook ben ik naar een ayurvedisch therapeut geweest, daar heb ik meer geleerd over mijn dosha-type, oftewel mijn constitutie. Hier kwamen weer wat interessante feitjes uit die ik heb geïntegreerd in mijn routine.
Midden 2022, we zijn inmiddels ruim 2 jaar verder heb ik een EMB onderzoek bij een orthomoleculair therapeut laten doen wat nog meer verheldering gaf en toch wel een paar interessante tekorten en zaken die nog beter konden aan het licht bracht (en die achteraf wellicht wel een aanleiding zijn geweest waardoor de tumor vrijelijk zijn gang kon gaan in mijn toch verder oh zo gezonde lichaam).
Een dag na het consult bij Brenda, de orthomoleculair therapeut zat ik bij de huisarts om toch maar verder onderzoek te laten doen naar de knobbel die ik al een maand in mijn borst voelde en waarvan ik donders goed wist dat het foute boel was.
Niet door wat ik in dat consult had gehoord, maar ik had mezelf een maand gegeven dus het moest nu maar gewoon gebeuren, maar wel met de wetenschap dat ik inmiddels genoeg tools had om er alles aan te gaan doen om mijn lijf optimaal te gaan begeleiden in de heftige tijd die er voor me lag.
In volgende blogs zal ik jullie wat specifieker meenemen in de verschillende dingen die mij zo goed door deze periode heen helpen, maar de belangrijkste tip van deze blog is, investeer tijd en energie in het leren kennen van je lijf. Van je type, we zijn allemaal verschillend. Waar reageer jij goed op, waardoor voel jij je fitter, blijer? En sommige dingen kun je niet weten of voelen. Laat ze eens uitzoeken, zodat je geen tekorten oploopt of het je lichaam onnodig moeilijk maakt in deze toch al snelle/stressvolle maatschappij waarin ons lijf het sowieso best zwaar heeft om goed te blijven functioneren. We hebben maar één lichaam, wees er zuinig op!
Liefs vanmei